Ποιος θα σώσει το περιβάλλον από τον υπουργό του

Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ*

Συμπληρώθηκαν έξι μήνες ευθύνης του κ. Παπακωνσταντίνου στο περιβάλλον και στάθηκαν αρκετοί για να χαρακτηρίσουν τη θητεία του πιο ολέθρια ακόμη κι από εκείνη στην οικονομία.

 Εκείνα που τόσα χρόνια οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν μπόρεσαν ούτε και με συνταγματικές αναθεωρήσεις να κάνουν, αυτός τα «κατάφερε» με απλές διοικητικές πράξεις και μάλιστα με τη χρήση αλλεπάλληλων «μαθητικών» σημειωμάτων.
Οι περιβαλλοντοκτόνοι επιδόσεις του κ. Παπακωνσταντίνου στο ΥΠΕΚΑ, πολλές, με πιο χαρακτηριστικές αυτές που συνδέονται με την τακτοποίηση των αυθαιρέτων.
Εγραφα σε κείμενό μου στην «Ε» (2/9/2011) ότι η επιχείρηση αυτή γίνεται για εισπρακτικούς και μόνο λόγους και η διαδικασία που προβλέπεται να ακολουθηθεί «ευτελίζει θεσμούς και πρόσωπα», ενώ παράλληλα «υπονομεύει ουσιαστικά κι ένα έργο που χρόνια περιμέναμε και τώρα βρίσκεται σε εξέλιξη, τη σύνταξη του Γενικού Κτηματολογίου και των Δασικών Χαρτών». Και δεν άργησα να επιβεβαιωθώ από τον ίδιο τον υπουργό και μάλιστα μετά τη λήξη της προθεσμίας υποβολής των ανάλογων αιτημάτων.
Είναι πρόσφατες οι δηλώσεις του (1/12/2011) «για παραλογισμό και φαντασίωση να χαρακτηρίζονται δάση με ιστορικές φωτογραφίες, απολύτως δομημένες περιοχές 30 και 40 χρόνια», που αχρηστεύουν τη θωράκιση των δασικού χαρακτήρα εδαφών μέσω των δασικών χαρτών και αφήνουν ανοιχτό το θέμα της νομιμοποίησης αυθαιρέτων και σε περιοχές που αναδεικνύονται ως προστατευόμενες. Κι αυτό φάνηκε με την επικοινωνιακή διαχείριση της κύρωσης των τριών πρώτων δασικών χαρτών σε περιοχές της περιφέρειας (Εβρου, Καβάλας και Ηλείας) που έχουν κτηματογραφεί από το 1990 και εξαιτίας της θέσης τους δεν έχουν δεχτεί καμία ώς τώρα πίεση, ενώ αυτές που αφορούν καταπατημένες και αποψιλωμένες εκτάσεις της Αττικής, παρά τις κατά καιρούς δεσμεύσεις, παραπέμπονται για ακόμη μία φορά στις ελληνικές καλένδες με στόχο να «τακτοποιηθούν».
Η εισπρακτική λογική του κ. Παπακωνσταντίνου «αποθεώθηκε» όταν για τα αυθαίρετα σε δασικές εκτάσεις επανέλαβε τον πρωτοφανή συλλογισμό σχετικού σημειώματος του υπουργείου του, σύμφωνα με τον οποίο τα αυθαίρετα σε δάση και δασικές εκτάσεις παραμένουν αυθαίρετα και κατεδαφιστέα, αλλά ο πολίτης έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει ότι το αυθαίρετό του είναι σε δασική και αναδασωτέα έκταση, ελπίζοντας ότι θα δικαιωθεί κι αν δεν δικαιωθεί, θα χάσει τα χρήματά του!
Βέβαια, ο κ. υπουργός την εισπρακτική του συμπεριφορά την επεξέτεινε και στο Πράσινο Ταμείο, καταληστεύοντας για λογαριασμό του κρατικού προϋπολογισμού τους πόρους του από τα πρόστιμα για τη νομιμοποίηση των ημιυπαίθριων και των αυθαίρετων κτισμάτων, αθετώντας τη δέσμευσή του προς το ΣτΕ για το περιβαλλοντικό ισοζύγιο που θα είχε στόχο την οικολογική αναβάθμιση των περιοχών που επιβαρύνονται από την τακτοποίηση των συγκεκριμένων αυθαιρεσιών. Ομως οι περιβαλλοντοκτόνοι συμπεριφορές του κ. Παπακωνσταντίνου δεν εντοπίζονται μόνο στο δασικό οικοσύστημα, επεκτείνονται σ' όλο το φυσικό περιβάλλον, αφού πλέον με διαδικασίες fαst trαck όχι μόνο χωροθετούνται δραστηριότητες, όπως αυτές των υδατοκαλλιεργειών, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η σχετική διαβούλευση (πράγμα που προκαλεί αντιδράσεις στις τοπικές κοινωνίες), αλλά και παραδίδονται σε ιδιώτες πολύτιμοι φυσικοί πόροι, όπως είναι το αιολικό δυναμικό, με αποικιοκρατικούς όρους.
Ολα αυτά κι άλλα ακόμη δεινά για το περιβάλλον φάνηκαν από την πρωτομιλία του κ. Παπακωνσταντίνου στη Βουλή ως υπουργού ΠΕΚΑ με τη φράση του για την πράσινη ανάπτυξη: «Είναι πάνω απ' όλα και πρώτα απ' όλα Ανάπτυξη, με το άλφα κεφαλαίο. Είναι ανάπτυξη που... μετατρέπει σε πηγή πλούτου... το φυσικό περιβάλλον».
*Πρώην βουλευτής Ευβοίας

Πηγή