Στο δρόμο τα κατοικίδια

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι περισσότεροι από εμάς ζηλέψαμε ένα κατοικίδιο φίλου. Ευχηθήκαμε, προσπαθήσαμε, φτάσαμε ένα βήμα πριν αποκτήσουμε κι εμείς ένα πανέμορφο σκυλάκι ή ένα παιχνιδιάρικο γατάκι…

Δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχει ζητήσει ο μικρός σας… απόγονος ένα κατοικίδιο, το οποίο θα υπεραγαπάει ανεξάρτητα αν δεν είναι σε θέση να το φροντίζει. Θα λατρεύει για λίγες ημέρες της εβδομάδας, όταν δεν έχει δραστηριότητες ή δε βρει κάποιο παιχνίδι να τον κερδίσει, μην έχετε μεγαλύτερες απαιτήσεις…

Η ευθύνη και η φροντίδα του κατοικιδίου πέφτει πάντα στον γονιό, που αν δεν είναι ιδιαίτερα φιλόζωος αγανακτεί και κάποια στιγμή φτάνει στο σημείο να το αποχωριστεί. Αυτοί είναι συνήθως οι άνθρωποι που αναζητούν κάποια άλλη οικογένεια να υιοθετήσει το αγαπημένο τους ζωάκι και σπάνια το πετούν στο δρόμο…

Υπάρχουν και «φιλόζωοι» όμως που αποκτούν ένα κατοικίδιο, χωρίς ουσιαστικά να το σκεφτούν σοβαρά και να υπολογίσουν τις μακροχρόνιες υποχρεώσεις που επιφέρει μια τέτοια απόφαση. Για να αγοράσουμε ένα κατοικίδιο (ή να το αποδεχτούμε, αν μας το χαρίσουν) πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι και αυτά γίνονται δια βίου μέλη της οικογένειας μας. Έχουν εμβόλια, χρειάζονται μπάνιο, τάισμα…

Στην πόλη μας όμως, οι γνωστοί «φιλόζωοι» χτύπησαν ξανά και τα κατοικίδια με λουράκι ή χωρίς άρχισαν να πληθαίνουν –όπως πάντα τέτοια εποχή. Οι παραθεριστές έφυγαν για τα σπίτια τους στην Αθήνα, αφήνοντας πίσω το σκύλο ή τη γάτα που τους κράταγε συντροφιά το καλοκαίρι και πλέον αναζητά ένα πιο φιλόξενο σπίτι για να βρει φαγητό και νερό (και όχι από τα σκουπίδια).

Η φιλοζωία δεν είναι μόδα. Θέλει κότσια, δύναμη, θέληση και κουράγιο. Έχει δυσκολίες, όπως το μεγάλωμα ενός παιδιού. Γι’ αυτό πριν αποκτήσετε ένα κατοικίδιο, διπλο-τριπλοσκεφτείτε το…

Πώς αισθάνεστε αλήθεια όταν ακούτε στις ειδήσεις για τα μωρά που βρίσκουν άγνωστοι στα σκουπίδια. Αυτός που παρατάει ένα ζώο στο δρόμο, δεν έχει και μεγάλη διαφορά από αυτή τη μάνα. Έχει;

Πηγή